Jeśli macie Państwo jakiekolwiek pytania dotyczące prawidłowego współdziałania poszczególnych  zmysłów u Waszego dziecka np. systemu dotykowego  lub koordynacji wzrokowo-ruchowej, wzmożonego czy osłabionego napięcia mięśniowego albo przetrwałych odruchów pierwotnych – zapraszamy do kontaktu.

Aby wiedzieć czy i w jakim zakresie Państwa dziecko ma problemy/zaburzenia Integracji Sensorycznej należy przeprowadzić diagnozę. Diagnoza obejmuje trzy spotkania z terapeutą.

Na pierwszym spotkanie obecny jest terapeuta lub rodzic/rodzice. Najważniejszy tutaj jest wywiad zebrany od rodziców, którzy wiedzą najwięcej o swoim dziecku i mogą terapeucie przekazać istotne informacje. Wywiad obejmuje informacje od początków ciąży, poprzez poród i wczesne lata dziecięce, aż do stanu obecnego.

Drugie spotkanie na którym obecny jest tylko terapeuta i badane dziecko. Jest to ważne spotkanie, gdyż kolejną składową diagnozy stanowi obserwacja kliniczna dziecka, czyli szereg ćwiczeń/zabaw jakie mają na celu sprawdzenie obszarów funkcjonowania młodego człowieka. Jeśli jest możliwe przeprowadza się również szereg testów, które mają nakierować i dodać dodatkowych informacji z zakresu SI, a które są wręcz „twardymi danymi” ponieważ są opracowane na podstawie dokładnych wyników charakterystycznych dla konkretnego wieku dziecka.

Trzecie spotkanie jest ponownie spotkaniem samych rodziców/rodzica i terapeuty. Następuje na nim wręczenie rodziców pisemnej diagnozy SI, omówienie jej, przekazanie przez terapeutę swoich wniosków dotyczących dalszych działań i zaleceń.

Po otrzymaniu diagnozy SI rodzice mogą zapisać swoje dziecko na terapię.

Poniżej podajmy pewne problemy czy nieprawidłowości, które są charakterystyczne dla zaburzeń SI, tak aby sami Państwo, jeszcze w domu, mogli ocenić czy warto udać się ze swoim dzieckiem do terapeuty SI.

Problemy te mogą być różnej natury i w zależności od wieku objawiać się u dziecka w różnoraki sposób:

• Nie pełza, nie raczkuje, bardzo wcześnie wstaje i chodzi.
• Ma wąski repertuar żywieniowy.
• Jest labilne emocjonalnie, bardzo płaczliwe lub buntownicze.
• Nie znosi chodzić na bosaka, metek, obcinania włosów, paznokci, ubrudzonych ubrań, ust, rąk.
• Zdaje się nie słyszeć jak się do niego mówi, samo jest głośne a zdarza się, że narzeka na hałas.
• Często upada, obija się o framugi, dużo się przytula lub nie znosi się przytulać.
• Chodzi na palcach, nie umie nauczyć się jazdy na hulajnodze, rowerze.
• Mówi często o bólu nóg jak idzie, nawet krótkie dystanse.

Dzieci nie wyrastają z takich problemów, jedynie zmieniają one trochę formę i uczą się z nimi żyć, choć często jest to bardzo trudne i objawy wzrastają, aż w konsekwencji powodują: problemy z nauką, problemy z zachowaniem w szkole, problemy wychowawcze i rówieśnicze.

Jeśli w dalszym ciągu nie są Państwo pewni czy Waszemu dziecku potrzebna jest diagnoza SI zapraszamy na jednorazową konsultacje, na której na podstawie rozmowy i zebranego od rodzica wywiadu terapeuta podpowie czy diagnoza jest konieczna.

W ciele każdej osoby są określone zmysły, które to odbierają świat. Ten odbiór wysyłają do mózgu, gdzie są one ze sobą integrowane i porównywane z doświadczeniem. Następuje pełna integracja i przetwarzanie, na tej podstawie organizm odpowiada reakcją na zewnątrz. To dzięki temu wiemy, jaki nas świat otacza, rozumiemy i umiemy go odpowiednio analizować.

Dzięki temu również potrafimy segregować bodźce na te bardziej dla nas istotne i na te mniej oraz wiemy, jakie miejsce my w tym zajmujemy: gdzie jest nasze ciało, jak je czujemy i odbieramy. Do tego ważne jest czy są zintegrowane lub wygaszone odruchy ludzkie oraz na jakim poziomie jest napięcie mięśniowe. To tworzy cały obraz nas i świata. Dlatego tak ważne jest, aby Integracja Sensoryczna (SI) w ciele każdego z nas nie była zaburzona. Stąd też wynika, że nawet małe nieprawidłowości w SI mogą skutkować różnymi problemami.

Można temu zaradzić poprzez terapię SI, która polega na zabawach na specjalistycznym sprzęcie. Terapia ta wykorzystuje huśtawki, piłki, różne faktury, równoważnie, duże klocki, trampolinę, zapachy, dźwięki, pomoce dydaktyczne i wiele, wiele innych. Wszystko to tworzy przestrzeń terapeutyczną, która jest dla dzieci interesująca i ciekawa oraz nierzadko wywołująca radość. W terapii Integracji Sensorycznej ważny jest dobry kontakt terapeuty i dziecka oraz aby zajęcia prowadzone były w formie indywidualnej. Zajęcia mając formę zabawową motywują dziecko do ćwiczeń, a tak naprawdę są nieustanną pracą nad odruchami, napięciem mięśniowym oraz wszelakimi obszarami i kanałami sensorycznymi.

Terapia ręki to usprawnienie małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców. Podczas zajęć, najpierw pracujemy nad prawidłową postawą ciała, napięciem mięśniowym i pracą całej kończyny górnej, a dopiero w kolejnych etapach, nad przygotowaniem dłoni do wykonywania precyzyjnych ruchów.

Cel terapii

• poprawa postawy ciała
• poprawa sprawności ruchowej całej kończyny górnej
• udoskonalenie sprawności manipulacyjnej ręki
• nauka i doskonalenie prawidłowego chwytu
• doskonalenie umiejętności pisania
• poprawa koncentracji

Dla dzieci z:

• zaburzonym napięciem mięśniowym
• problemami samoobsługowymi
• problemami grafomotorycznymi
• problemami w zabawach manualnych
• zaburzoną koordynacją ruchową i wzrokowo-ruchową